Το έργο αφορά την ανάπλαση μιας τυπικής Μανιάτικης κατοικίας στον οικισμό “Λεύκτρο”. Η διατήρηση του υπάρχοντος κελύφους και η σαφής διαφοροποίηση των νέων κατασκευών- παρεμβάσεων ως ένθετων εντός αυτού, αποτέλεσε τη βασική αρχή στη μελέτη του έργου.Η ανάλαφρη μεταλλική κατασκευή σε διάλογο με τους ογκώδης πέτρινους τοίχους, κρατώντας απόσταση από αυτούς, επιτρέπει την οπτική επαφή μεταξύ των επιπέδων της κατοικίας και κάνει διακριτές τις επεμβάσεις στο υπάρχον.Η κλίμακα ,στο πρώτο σκέλος της μαρμάρινη και στη συνέχεια μεταλλική, συνδέει τα τρία εσωτερικά επίπεδα της κατοικίας και καταλήγει στον όροφο του καθημερινού, ο ενιαίος χώρος του οποίου αποτελείται από την τραπεζαρία και το καθιστικό. Σε επαφή με τον κυρίως όγκο του σπιτιού, στο "παράσπιτο", ο υπάρχων θόλος επισκευάστηκε και ο χώρος διαμορφώθηκε σε υπνοδωμάτιο. Πάνω από αυτόν βρίσκεται η κουζίνα σε επικοινωνία με την τραπεζαρία και το "λιακωτό". Μια παλιά ξύλινη αυλόπορτα οδηγεί στην εσωτερική αυλή της κατοικίας, πλακοστρωμένη από τοπικό κιμισίρι. Από την αυλή η εξωτερική σκάλα καταλήγει στο λιακωτό του ορόφου όπου βρίσκεται η κύρια είσοδος, με διπλό τοξωτό μαρμάρινο υπέρθυρο που μας οδηγεί στο καθημερινό. Το λιακωτό επεκτάθηκε με μεταλλικούς προβόλους δημιουργώντας ένα εξωτερικό καθιστικό μπροστά από την κουζίνα. Ο εξώστης καταλήγει σε μεταλλική σκάλα που οδηγεί στον περιβάλλοντα χώρο.
